Airconditioning

  • Berichtcategorie:Techniek
  • Leestijd:2 minuten gelezen

Airconditioning is de techniek die bestaat uit het aanpassen, regelen en regelen van de klimatologische omstandigheden (temperatuur, vochtigheid, stofniveau, enz.) Van een kamer om comfortredenen (auto, kantoren, individuele huizen) of om technische redenen (medische laboratoria, lokalen voor de productie van elektronische componenten, operatiekamers, computerzalen, enz.).

Airconditioning

De gewijzigde, gecontroleerde of gereguleerde parameters zijn:

  1. de luchttemperatuur, afhankelijk van het seizoen indien van toepassing (verwarming of koeling);
  2. de vochtigheidsgraad van de lucht (bevochtiging of ontvochtiging);
  3. permanent onderhoud (regulering) van geprogrammeerde interieuromstandigheden;
  4. luchtkwaliteit binnenshuis; geur, stoffigheid (filtratie van de geblazen of retourlucht; vernieuwing door geforceerde luchtafvoer uit de kamer, of door geforceerde toevoer van verse lucht (buitenlucht) in de kamer, of door gedeeltelijke luchtverversing (toevoeging van een mengbox), of gewoon een stoffilter, mogelijk geassocieerd met een actief koolfilter …).

Sommige gebruikte technieken zijn oud en andere minder (uitvinding van de koelkast in de 19e eeuw bijvoorbeeld); moderne systemen combineren ze meestal in een enkel apparaat dat de omkeerbare airconditioning wordt genoemd (koeling in de zomer en verwarming in de winter).

In 2018 verbruiken elektrische airconditioners en ventilatoren volgens het International Energy Agency al ongeveer een vijfde van de totale elektriciteit in gebouwen wereldwijd, of 10% van het totale elektriciteitsverbruik, en we verwachten een sterke stijging tegen 2050, waarbij “koeling” in dit tempo de belangrijkste bron van elektriciteitsverbruik zou kunnen worden.

Geschiedenis

De Romeinen gebruikten een ondergrondse tunnel van buitenluchttoevoer die een echte airconditioner was, aangezien de lucht die het huis binnenkwam altijd rond de 10-12 ° C winter en zomer was (principe van de Canadese bron)

Grotten of bijzonder koude plaatsen (grotten, bergbeekjes, gletsjer enz.) Worden gebruikt om voedsel of zelfs ijsblokken gedurende enkele maanden op te slaan2.

Vanaf de zestiende eeuw ontstaan natuurlijke koelsystemen, verkregen door afvloeiend water, waardoor door verdamping de luchttemperatuur daalt. In de tijd van Lodewijk XIV werd ijs van gletsjers getransporteerd, beschermd door een isolerende strolaag.